Początki życia sportowego w Olszynie sięgają pierwszych dni wolności. Wówczas to do wyzwolonych miast i okolic Olszyny ciągnęli osadnicy. Jedni wracali z niewoli, inni z robót przymusowych. Przyjeżdżali pozbawieni dachu nad głową mieszkańcy wielu miast z centralnej Polski. Później nasz region zasilili repatrianci z byłych wschodnich terenów Polski i reemigranci z Francji, Belgii, Grecji, Macedonii i Westfalii. W tym ogromnym konglomeracie zbiorowości nie brakowało też sportowców i działaczy sportowych. Oni to, pionierzy, a zarazem entuzjaści sportu, ludzie w różnym wieku i o różnych zawodach, ludzie twardzi i nieustępliwi, położyli podwaliny pod sport na tych ziemiach. W Olszynie byli to panowie Adolf Wójcik, który zajął się tworzeniem i prowadzeniem sekcji bokserskiej oraz Stanisław Ziębaczewski odpowiedzialny za sekcję piłkarską. Trudne to były lata. Nie było odpowiednio urządzonych obiektów, brakowało sprzętu, nie można było liczyć na dotacje. Środki finansowe czerpano ze składek członkowskich, z dochodów z zabaw i wieczorków tanecznych, a także z nieznacznej wówczas pomocy zakładów pracy. A jednak pierwsze powojenne lata zaznaczyły się z historii sportu burzliwym rozwojem wielu klubów i sekcji. Działacze sportowi pracowali społecznie, zawodnicy garnęli się do uprawnienia sportu z zamiłowania. W czasach panowania ustroju komunistycznego, ówczesne władze chcąc mieć pod kontrolą, ważną dziedzinę życia jaką był sport ustanowiły regulamin w taki sposób, że zespoły mogły być zakładane tylko przy tzw. kołach. W większości były to zakłady pracy w całości podlegające władzy.
W Olszynie od początku sport pod swoje skrzydła wzięły olszyńskie fabryki mebli. To właśnie dzięki finansowaniu zakładu pracy piłkarze oraz bokserzy mieli możliwość uczestniczenia w treningach, korzystania ze sprzętu, który w niczym nie przypominał tego z dzisiejszych czasów oraz co najważniejsze wyjazdów na mecze ligowe. Pierwsze boisko wraz z pięknym budynkiem sportowym znajdowało się na terenie amfiteatru i tam swoje spotkania w pod koniec lat czterdziestych oraz początku lat pięćdziesiątych rozgrywała Unia, bo taką nazwę początkowo nosiła olszyńska drużyna. Po kilku latach drużna zmieniła nazwę na Sparta,a w 1958 roku na istniejącą do dziś Olsza. Pierwszy awans do klasy B drużyna piłkarska osiąga w 1955 roku. B klasa była w tamtym okresie piątym poziomem rozgrywkowym. W roku 1963 Olsza osiąga jeszcze większy sukces awansując jako beniaminek do klasy A ,czyli ówczesnej 4 ligi. W barażowym spotkaniu pokonując 4:0 po bramkach: Stanisława Jakubowskiego, Juliana Pawłowicza, Waldemara Mirczewskiego oraz Edwarda Ślusarza Włókniarz Mirsk. W latach sześćdziesiątych Olsza rozgrywa kilka prestiżowych spotkań z zespołami: Zagłębia Wałbrzych ,Górnika Zabrze oraz Slovana Liberec. W latach siedemdziesiątych drużyna dwukrotnie awansuje na czwarty poziom rozgrywkowy, niestety szybko spadając do niższej ligi. Lata osiemdziesiąte to jak dotąd okres największych sukcesów klubu. Od roku 1982 do 1990 Olsza nieprzerwanie występowała w rozgrywkach czwartej ligi. Szczególnie w pamięci olszyńskiej społeczności zapisuje się sezon 1983/84 kiedy to nasz klub był jednym z najlepszych w lidze, ostatecznie zajmując 5 miejsce. Jednym z większych indywidualnych sukcesów klubu jest zwycięstwo w rundzie jesiennej nad spadkowiczem z trzeciej ligi Miedzią Legnica. Jeden z najlepszych dolnośląskich zespołów, późniejszy zdobywca pucharu Polski, ponosi na naszym boisku klęskę 2:5. Lata dziewięćdziesiąte drużyna rozpoczyna od mocnego akcentu jakim jest zwycięstwo w rozgrywkach klasy okręgowej i awans do czwartej ligi. Po awansie drużyna rozgrywa klika spotkań które przechodzą do historii klubu m.in. zwycięstwa 5:0 z Viktorią Świebodzice oraz 9:0 z Łużycami Lubań. Ostatni wynik jest również największą dotychczas porażką w historii lokalnego rywala. W tej dekadzie zespół po wcześniejszym spadku przez 4 sezony gra w klasie okręgowej. W sezonie 1996/97 awansując po raz ostatni jak dotąd na poziom czwartoligowy. Pierwszą dekadę nowej ery Olsza rozpoczyna w klasie okręgowej. W sezonie 2004/2005 spadając do a klasy. Po czterech latach gry na niższym szczeblu, drużyna w cuglach wygrywa ligę awansując do klasy okręgowej,w której występuje niestety tylko sezon. Drugą dekadę nowego wieku Olszyna rozpoczyna od awansu do klasy okręgowej. Niestety sezon 2011/2012 był jak dotąd ostatnim w którym drużyna grała w klasie okręgowej. Po spadku we wspomnianym sezonie Olsza do dnia dzisiejszego występuje w rozgrywkach klasy a, będąc czołową ekipą. W sezonie 2016/17 Olsza po raz pierwszy dochodzi do finału rozgrywek o Puchar Polski okręgu jeleniogórskiego.
Prezes: Stanisław Ziębaczewski
W klubie grali m.in..: Biernacki , Franciszek Kołodziejczyk, Stefan Markowski, Henryk Tram, Tarmas, Wojtaszek, Eugeniusz Kozera, Jerzy Kozera, Dąbrowski.